کد مطلب:10324 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » احكام

شغل من پرستاري است و به زودي مشغول به كار ميشوم. در دوران دانشجويي شاهد بودم كه همكاران مذكر و مؤنث در محيط كاري خيلي صميمي ميشوند. علت آن را از يكي از همكاران پرسيدم، در جواب گفتند شغل ما چنين اقتضايي را دارد و حتي در چنين مكان هايي مشكلات خصوصي در زندگي افراد بين دو نامحرم مطرح ميشود. ميخواهم بدانم تكليف چيست؟

در ارتباط با نامحرم در محيط كاري به دو شكل متصور ميشود:

1 - به خاطر اجبار و داشتن كاري مشترك در اين صورت انسان فقط به كار خويش مشغول شده و در ضمن از خود مواظبت ميكند.

2 - كار بهانهاي براي ايجاد ارتباط ميشود و مثلا چون دو و يا چند نفر نامحرم در محيط مثلا بيمارستان و يا ادارهاي مشغول به كار ميشوند، چون خواهر و برادر با هم صميمي ميشوند. كهاي كاش فقط در رابطه به همين مقدار اكتفا ميشد. ولي گاهي پا را فراتر گذاشته، كه بايد به خدا پناه برد!

خواهر گرامي! شايد موقعيت شغلي بعضي از افراد چنين اقتضا كند كه مجبور به همكاري با چند نفر نامحرم باشد، ولي چنين موقعيتي دليل بي احتياطي نميشود، حضور دو نامحرم در يك مكان اگر با چشم پوشي از بعضي رفتارها توأم شود، به مسائل بالاتر كشيده خواهد شد.

و اين تجربه شده است. البته خواهران مسلمان و متعهد بسياري هستند كه در محيط مختلط مشغول به كار ميشوند، ولي رفتار و اخلاقشان موجب ممنوعيت حضور نامحرم و فاصله گرفتن ايشان ميشود و راه هر گونه سوء استفاده بسته خواهد شد.

پس تا ميتوانيد سعي كنيد در محيط مختلط مشغول به كار نشويد و اگر به ناچار مشغول به كار شديد، با تدبير خويش حريمي براي خود فراهم كنيد. ميتوانيد با رعايت حجاب و فاصله گرفتن از خوش و بشهايي كه شرع پسند نيست به كار خويش مشغول شويد.

امام خميني (ره) و بعضي ديگر از مراجع ميفرمايند: صحبت كردن با نامحرم، به غير ضرورت مكروه است، خصوصاً اگر مخاطب جوان باشد.(1)

و ميفرمايند: گاهي ممكن است خانمها نيز (چون آقايان) گرفتار حيلههاي شيطاني بشوند. لذا با نامحرم چنان گرم ميگيرند كه گويي برادر او است؛ مخصوصاً خانم هايي كه با نامحرم تماس بيشتري دارند، مانند پرستارها و كساني كه در ادارات و يا شركتها كار ميكنند، بايد بيش از ديگران مراقبت نمايند. كمك خواستن از نامحرم براي كارهاي غير ضروري؛ سؤال كردن از نامحرم، در حالي كه ميتوان از محارم پرسيد؛ بحث كردن و خود را وسط انداختن؛ اظهار فضل كردن به نامحرم و زياد كردن مراوده با نامحرم؛ علاقه بيشتر به كار كردن در محيطي كه نامحرم هست و خلاصه همه اين گونه موارد در مظان (احتمال) گناه است و معمولاً اين گونه تماسها با لذت و ريبه همار است و شرعاً حرام خواهد بود.(2)

همين حكم براي مردان ذكر شده است كه در دل بعضي از مردان چنان شيطان رسوخ كرده است كه بسياري از معاشرتهاي آنها را شبهه دار كرده است. لذا ديده شده است كه مردي چنان به مراوده با نامحرم گرايش دارد كه با محارم خود ندارد، مثلاً گاه صحبت كردن خود را با نامحرم كش ميدهد تا بيشتر با او صحبت كند و رفتن به تفريح و سفر با نامحرم بيشتر برايش جذاب مينمايد.

اگر در جايي نامحرمي باشد، بيشتر مايل است در آن جا باشد. در ميهمانيها سعي دارد با نامحرم بيشتر صحبت كند و با آنها مراوده داشته باشد. در مقابل نامحرم بيش از هر جاي ديگري از توان خود مايه ميگذارد و خلاصه به هر كاري كه نامحرم در آن جا شريك باشد بيش از ديگر كارها علاقه نشان ميدهد.(3) به هر حال اين حكم اسلام است كه براي زن و مرد حدود و وظايفي تعيين كرده است. كه اگر آن را رعايت بكنند، جامعهاي سالم از هر خيانت و معصيتي ساخته خواهد شد.

در محيط مختلط كه زن و مرد نزديك به هم مشغول كار باشند، وسوسه عامل مهمي در ايجاد ارتباط غير اخلاقي دارد و رابطه زن ومرد نامحرم كه از حالت اداري خارج شده و حالتي صميمي به خود بگيرد، نميتواند بدون قصد و نيت خاصي باشد و چنين مسائلي توجيه شرعي و اخلاقي ندارد.



پاورقيها:

1 - احكام روابط زن و مرد، ص 103، مسئله 162.

2 - احكام روابط زن و مرد، ص 108.

3 - همان، ص 106، با تلخيص.